ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ 10

                                              ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

   Η πόρτα κτυπά , μια φωνή αποκρουστική ακούγεται έξω από την πόρτα.

  Ανοίξτε … 

  Μάλιστα -  μάλιστα , περιμένετε έρχομαι …  περιμένετε ….

  Ανοίξτε ξανακούγεται η φωνή ακόμα πιο προκλητική και βία . 

  Έρχομαι … περιμένετε …  περιμένετε …. .

  Ανοίγω , και μπροστά μου εμφανίζονται τρεις τύποι με πρόσωπο σκυθρωπό και γαμψή μύτη , φορώντας καπαρντίνα στυλ Χάμφρεϋ Μπόγκαρντ , και μπλε με κίτρινα αστεράκια  περιβραχιόνια στα μπράτσα . 

  Μάλιστα τι θα θέλατε απαντώ.

  Αξιολόγηση κύριε… .

  Αξιολόγηση σκέφτομαι , μα δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος κύριε τολμώ να εκφράσω την σκέψη μου φωναχτά με κάποια επιφυλακτικότητα .  

  Τρανταχτά γέλια ακούγονται , και με ένα σπρώξιμο της πόρτας ,βρίσκονται δύο βήματα μέσα .

    Μα είναι το σπίτι μου το άσυλο μου προσπαθώ να διαμαρτυρηθώ εντόνως.

    Ποιο σπίτι σου κύριε, εδώ αξιολόγηση , καθιστέ ,  και με σπρώχνουν με βίαιο τρόπο  να κάτσω στον καναπέ που έτυχε να βρίσκεται δίπλα μου.

   Ένας από τους τρεις ανοίγει την γκεσταμπίτικη καπαρντίνα και βγάζει μια ταυτότητα .    

 Υπηρεσία αξιολόγησης της ομοσπονδίας .     

  Ωραία και τι θέλετε…

  Ήρθαμε να σε αξιολογήσουμε το πόσο συνεπής πολίτης  είσαι…

  Μα προσπαθώ να είμαι καλός πολίτης τους διακόπτω , απέναντι στην χώρα μου απαντώ χωρίς να το πολύ σκεφτώ   .

  Δεν κατάλαβες κύριε ,θέλουμε να σε αξιολογήσουμε για να δούμε  πόσο συνεπής  πολίτης είσαι απέναντι στην Ομοσπονδία , πόσο πληρώνεις τους φόρους σου , τα κόκκινα δάνεια σου ,για να ξεχρεωθούν αυτά που μας χρωστάς .

  Και αν δεν έχω , αν δεν έχω να δώσω ούτε ένα ευρώ , ούτε ένα μήλο να δώσω  στο παιδί μου .

 Τότε τρανταχτά γέλια ακούστηκαν και η απάντηση τους ήρθε σαν καταπέλτης να μου ρίξει την ταφόπλακα.

  Η αξιολόγηση είναι θέμα ζωής , είναι το εάν θα υπάρχεις σήμερα ή εάν θα υπάρχεις αύριο , η ομοσπονδία έχει κανόνες , απαιτεί προσαρμογή , ειδάλλως είσαι αχρείαστος και αυτό απαιτεί εκτέλεση. 

  Κρύος ιδρώτας με πλημμυρίζει .

 Η ψυχή μου αρχίζει να ζωντανεύει μέσα μου , κάτι με αναστατώνει , αρχίζω να σκέφτομαι  , ναι να σκέπτομαι , ότι η ζωή μου είναι δικιά μου  , ότι η χώρα όπου ζω και αναπνέω μου ανήκει  , η οικογένεια μου , το είναι μου , η χαρά μου , η λύπη μου , μου ανήκουν . 

  Πρέπει να διαλύσω αυτή την σκηνή από σκόνη που μου δημιούργησε ο φόβος, παίρνω βαθιά ανάσα και με ένα φύσημα διαλύω , τις τρομερές αέρινες φιγούρες .   

  Πάει έφυγαν.   

 Έγινα άνθρωπος , δεν φοβάμαι , δεν μου καίγεται καρφί για την Ομοσπονδία, εγώ ανήκω στον εαυτόν μου , στον λαό μου , και στην πατρίδα μου.   

                                                                                     

    Ετος 2016                                                                  ΒΑΣΙΛΗΣ  ΔΑΓΡΕΣ